11 Eylül 2001'den notlar....


ZIVANASINDAN ÇIKMIŞ DÜNYAYA...
 

Ölen binlerce insan için üzülüyorum.
Hala akıllanmayanlar için üzülüyorum.
Kafalarını devekuşu misali kuma sokanlara kızıyorum.
Çifte standartlara öfkeleniyorum.
Cici terorist - kaka terorist ayrımı yapanlara
Medeni denilen dünyada teroristlere büro açanlara
Onlar özgürlük savaşçısı diye savunanlara
Gelip bir de hesap soranlara
İfrit oluyorum

Peki binlerce çocuğun ölmesine değdi mi diye soran televizyoncuya
Değdi diyebilen ama ben de mülteciydim diye döktürüveren
Çifte standartlı bakanlara... 
Biliyor musunuz benzinin galonu kaça çıkmış akşamüstü
Acaba hayat standardımıza ne olacak diyene
İfrit oluyorum 

Ölen binlerce insan için yanıyorum.
Naklen kıyamete, uzanıp elinden tutup
Yere konduramadığım
Yaşamak için ölüme uçanlara
Dehşet içinde bakıyorum. 

24 saat önce Taksim'de
Parçalanan iki polise
Kolu kopan Avusturyalı turiste
Hastanede yaşamı ucundan
Tutmaya çalışan 20 ağır yaralıya üzülüyorum.
Beşiktaş dolmuşu beklenen noktada
Yaşama ansızın hoşçakal diyenleri
Evde gözü yaşlı bekleyenlere yanıyorum.

Yıllar önce yine Taksim'de
Patlamaya on dakika kala
Opera Pastanesi'nin önünden geçmiş olmama,
İçime doğup da gidip Kutlar'ın kahve keyfini bozmadan
O ve o genç kızın dizi dibinden
Bombayı usulca alamadığıma yanıyorum.

Babasının yanı başında
Biraz sonra naklen vurulacak minik oğlana
Kılı kıpırdamadan duyarsız kalanlara
Normandiya'da petrole bulanıp körfez kuşu
Diye yutturulan balıkçıla üzüldüğü kadar bile üzülmeyenlere
Öfke duyuyorum 

Biz bunları yaşadık, yaşıyoruz, galiba daha çok yaşayacağız
Yaşamaların birinde ölüp kalsak bile..
Başkaları yaşamadılar yaşamasınlar
Desek nafile...
Yaşayacaklar herhalde.

Hamasi nutukların arkasına saklanıp
Bir ulus olarak yeniden kenetlenip
Binlerce kişi niye öldü, niye ölüyor
Bu kin, bu nefret niye diye düşünmeden
Kim öldürdü de durduracaklar yine
Yaşamı sorgulamayı.

Birkaç parmak çevrilecek bilindik birkaç düşmana
Bombalarız olur biter,
Borsa açılır, tıkır tıkır çalışır denecek.

Binlerce insanın cesedi üstünde zıplayıp
Amacına ulaştığına sevinenleri
Siparişler katlanacak sevgili hissedarlar diyen silah üreticilerini
Gün bizim günümüz diyecek
Her cins, renk, ve boydan şahinleri düşündükçe
Miğdem bulanıyor

Binlerce insana yanıyorum
Kendilerinden önce yaşama ansızın hoşçakal diyen
Binlerce unutulmuş insana da yanıyorum
Cici teroristler vurmuştu onları....

Ne farkları vardı
Binlerce insanı binlerce insana ekleyince
Yine binlerce insan ediyor

Ne farkeder kurbanları tanısak tanımasak
Hangi kurbanın yüzüne baksak
Kendi yüzümüzü, 
Kursağımızda kalmış insanlık umudumuzu
Görebildikten sonra...

Ona yan buna yanma
Çoğalmıyoruz bu kafayla...

Gün vahşetin günü
Gün şahinlerin günü
New York'tan naklen Mahşer günü

Tayfun Alacakaptan

11 Eylül 2001