Bir heykeltraş vardı
Eline bir parça çamur aldı
"Burası beli, burası göğsü,
bu da kalçası," deyip
Kadını  yarattı.

Bel göğüs, kalça...
Daha ne gerekti ki kadına!
Başında uzun uzun saçları--
Kili eliyle sıvazladı
Saçları kendiliğinden tarandı
Ve adam kadını yarattı.

Kadın gözlerini açmıştı dünyaya
Önce karşısındaki adama baktı
Sonra tabaktan bir armut alıp
heykeltraşa uzattı--
Adam öyküyü hemen anımsadı
Düşmemek için Adem'in düştüğü hataya
Hiç yüz vermedi armuta

Şöyle kenara çekilip
Bir göz atti yarattığı kadına
Dedi, "Boşuna uğraşma,
Ben kanmam o armuta
Benim adım Adem değil
Murtaza."

"Öyle ya," dedi kadın,
"Dünya senin cennetin
Kovulurum diye korkuyorsun
Ama yarattığın bu kadının
Paylaşmak istediğini unutuyorsun."

Murtaza duraladı bir an,
Bel, kalça, göğüs değildi konuşan.

"Ben bencillik ettim,
Sen etme bari, Leyla
Aklın sesini duyurdun bana
Cennet sensiz bana haram,
Sensiz cenneti neylesin bu Murtaza?"

Deyince adam, 
Leyla armutu koydu tabağa
Yüzünde tatlı bir tebessüm
"Birbirimizi tam anladığımız söylenemez ya,
Yine de birlikteliği yeğlerim yalnızlığa
Umut yok değil, var--
Ayni dili konuşuruz belki zamanla,"
Diyerek, standına çıktı
Başı dik, gözleri ilerde
Yüzünde o hafif gülümeseme
Uzaklara bakakaldı.


       21 Nisan 1991 Bloomington - İndiana