gölü uyandırsam


1

sabah göle sokulmuş
   utanmış kıyıları yokluyor
gölde sedef bir muamma
telâşsız bir samanyolu yıkanıyor
güneş unutulmuş çoktan
sırça saatler yakın
sabah / yorgun bir fundalığın
    son faslını anlatıyor
sesler bir karaçamın ardında oyalanıyor
sazlıkları
ve batık sandalları /sonra 
usulca uyandırıyor

 

2

onlar / tütün çiçeğini
düğün evine
çeyiz diye getirdiler
bulutlar alçaldı bir gün
düzce ovasına
güzelce yağmurla indiler

şeref hanım
/ yeminli atlas
oyalı çerkes bakışları
ve mutlaka sarışın
oyalı çerkes bakışları /

ahmet bey
/ pencerede bir bilmece
kısık sesle söylenmiş
bir isim belki
pencerede bir bilmece /

onlar / doyası görüşmelerde
elyazması bir aşk söylediler
nakışsız bir sedire / şimdi
ahşap odaların
mükemmel sessizliğini serdiler

 

3

bir bayramdı / bayram olmalı
    güzel ve sararmış
  şeref hanım
sırrı dökülmüş bir aynaya yansıyor
yanında pek tabii ahmet bey
uzakta kaybolup giden 
    ışıkları seyrediyor
ağaçların
mayısların arasından aslında
lâmbaların kısalmış fitillerini
artık o üflüyor


4

onlar / akşamı
yarım kalmış bir dantel edasıyla
    paylaşırlar
bir rüyaya alışırlar
zamansız ayrılıklarda

oysa / samanyolu
karanlığın saçlarını çözer
bir sansar suya dokunur
şu anlar
onları saklar uykusunda



                     Ahmet Palazoğlu 1984