lâleli / istanbul

1

düşlerin ibrişimleri çözülür birden
lâleli
    ağır atlas 
kuşanır
usanmadan beklenir
    kim gelecekse
arka bahçede kumrular
sofrada
    kandil simitleri kalır

bu ahşap merdivenlerde tevatür
    bir zamanlar yaşanmış
manolyalar
kestane ağaçları ve ıtır
udlarla başlayıp allah
    muhabbet
bir gergefe
    üç satır asrı bırakmış
konaklar tutuşmuş
şarkılar susmuşsa da
aynada miralay resim
pencerede
    kimler kalır
 

2

sümbül hanım
gözleri mavi
    belli belirsiz bir gamze
halâ şaşırtır
mavi konuştuğunda
    yıllanmış arkadaşları

ali halit paşa
bayram olmasın
telâşı hayrete şâyan
kimbilir
halâ aklında kaybettiği
kurtuluş savaşları

üfdâde hanım
vakit nasılsa geçer
    belki âsûde sinemalar
evlenmeyecek asla
yakasına iğneleyip
    mahmur sabahları

hacı hanım
ağır işitmesi bir şey değil
şimdi herkesten müşteki
son mahpuslugunu yaşıyor
tüllerdeki
kaçamak bakışları

muhittin bey
ikinci sayfada
    elim bir vefat
çatlayip dursa yıldızlar
kalabalık mukabele akşamları
 


3

biten gün 
lâlelide aşikâr saltanat
kimi zaman
    ürpertilerle gelir
kahveler neredeyse dağılır
yorgun kadınlar
    otellere çekilir

bekçi cemali 
    geçen yaz kaybettik
kadir günüydü hatırlarım
bu düdük sesleri
artık eğreti
kısa dalga radyoları 
getirir

yine mi geciktik
    yazıklar olsun
çocuklar  / elma şekerleri
işte güne karıştılar
saat esasen 
    uyku saatidir

sanki bir masal dinledik
yıkılmış viran olmuş 
perdelerden
biten gün
biraz da terkedilmiş değil midir


                     Ahmet Palazoğlu 1983